-
1 impuls
m (G impulsu) 1. (wewnętrzny bodziec) impulse C/U- robić coś pod wpływem impulsu to do sth on (an) impulse- działać pod wpływem impulsu to act on (an) impulse- ulec nagłemu impulsowi to yield to a sudden impulse- ulegać impulsom to be an impulsive person2. (zewnętrzny czynnik) impetus C/U (do czegoś for a. to sth)- być silnym impulsem to be a. provide (a) strong impetus- dać komuś impuls do czegoś/zrobienia czegoś to spur sb to sth/to do sth3. Fiz. impulse, pulse 4. Med. (nerwowy, psychiczny) impulse- □ impuls telefoniczny Telekom. call unit* * ** * *mi1. (= bodziec) stimulus.2. fiz. l. fizj. impulse; impuls nerwowy nerve impulse; działać pod wpływem impulsu l. kierować się impulsem act on (an) impulse; act on the spur of the moment.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > impuls
-
2 powod|ować
impf Ⅰ vt 1. (być powodem) to cause, to bring about a. on- powodować kaszel/zadyszkę to bring on a cough/to cause breathlessness- powodować niezadowolenie/rozgoryczenie to cause discontent/distress- powodować wesołość to cause a. provoke mirth ⇒ spowodować2. przest. (kierować) nie dał sobą powodować he wouldn’t have a. let anybody tell him what to do- powodowało nią pragnienie zemsty she was driven by a desire for revengeⅡ powodować się to be driven (czymś by sth)- powodować się litością/współczuciem to act out of pity/compassion- powodować się chwilowym impulsem to act on a sudden impulse a. on the spur of the momentThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > powod|ować
См. также в других словарях:
impuls — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. impulssie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bodziec (okoliczność, czynnik, zdarzenie itp.) pobudzający do jakiegoś działania; pobudka wewnętrzna, nagła podnieta mobilizująca … Langenscheidt Polski wyjaśnień
impuls — m IV, D. u, Ms. impulssie; lm M. y 1. «popęd do działania, pobudka wewnętrzna (rzadziej: czynnik zewnętrzny coś wywołujący); bodziec, podnieta, zachęta» Działać pod wpływem impulsu. Kierować się impulsem. Odbierać impulsy. Ulegać impulsom. 2. fiz … Słownik języka polskiego
